Als werkgever kunt u twee keer per jaar beslissen of u eigenrisicodrager wilt worden of blijven voor werknemers die in de Ziektewet (ZW) belanden of (gedeeltelijk) arbeidsongeschikt raken. Tot en met 1 oktober 2021 kunt u een aanvraag indienen voor 2022. Claudia Grimberg-Pont, adviseur pensioen en inkomen bij KroeseWevers, raadt werkgevers aan om zich nu extra te verdiepen in de voor- en nadelen van het eigenrisicodragerschap. Zeker nu de grens voor ‘kleine’ werkgevers verandert in 2022.
Op 1 september 2021 heeft het UWV de nieuwe premies gepubliceerd voor de Werkhervattingskas 2022. Een belangrijke wijziging vanaf 2022 is de nieuwe definitie voor kleine en middelgrote werkgevers. Vanaf 1 januari 2022 worden werkgevers met een premieloon over het jaar 2020 tot en met € 882.500 als ‘kleine’ werkgevers aangemerkt. Deze grens ligt voor 2021 voor kleine werkgevers nog op € 346.000. Vanaf 2022 gaan er dus meer werkgevers dan nu onder de noemer ‘kleine’ werkgever vallen.
De nieuwe definitie en wetswijziging heeft gevolgen voor werkgevers met een premieloon tot en met € 882.500 over het jaar 2020. Deze groep werkgevers gaat vanaf 2022 alleen nog een vaste sectorpremie Werkhervattingskas betalen. Voorwaarde is dat zij géén eigen risicodrager zijn voor de WGA en/of Ziektewet.
Voor de werkgevers die nu al eigenrisicodrager zijn voor de Ziektewet en/of WGA heeft de wijziging in de grens voor kleine- en (middel)grote werkgevers voor de premie Werkhervattingskas geen directe gevolgen Deze wijziging kan voor de eigenrisicodrager echter wél betekenen dat de terugkeer naar het publieke bestel per 1 januari 2022 financieel aantrekkelijker wordt.
Verder kan deze wijziging ook impact hebben op de premies die verzekeringsmaatschappijen gaan vragen voor de WGA- en Ziektewetverzekeringen die eigenrisicodragers afsluiten. Voor het antwoord op de vraag of de verschuiving van de grens inderdaad invloed heeft op de premiestelling bij verzekeringsmaatschappijen kan de eigenrisicodrager terecht bij de assurantietussenpersoon.
Het verschuiven van de grens voor kleine werkgevers kan dus van invloed zijn op uw situatie als eigenrisicodrager. Wij adviseren u daarom uw huidige situatie samen met uw assurantieadviseur opnieuw te onderzoeken, zodat u een weloverwogen keuze kunt maken om eigenrisicodrager te blijven, terug te keren naar het publieke bestel of juist eigenrisicodrager te worden.
Bent u een (middel)grote werkgever? Ook dan is het goed om opnieuw uw situatie te bekijken. Want het kan juist aantrekkelijk zijn om eigenrisicodrager te worden, omdat de staartlasten achterblijven bij het UWV. Dit betekent dat werkgevers pas het risico lopen voor werknemers die ziek worden op of na de datum van het eigenrisicodragerschap. Als u eigenrisicodrager WGA wordt, bent u vanaf dat moment verantwoordelijk voor de kosten van arbeidsongeschiktheid en re-integratie. Voor medewerkers die op dat moment al ziek zijn of al een WGA-uitkering hebben, blijft UWV verantwoordelijk. Dit zijn de zogenaamde staartlasten. De lopende uitkeringen en de uitkeringen die voortkomen uit ziekte die is ontstaan vóór de datum van het eigenrisicodragerschap blijven dus achter bij het UWV. Verzekeringsmaatschappijen zullen in de regel bij de premiestelling wel rekening houden met het schadeverleden. Uw assurantietussenpersoon kan samen met u onderzoeken of eigenrisicodragen in uw situatie verstandig is of juist niet.
Mocht u besluiten vanaf 2022 geen eigenrisicodrager meer te willen zijn of mocht u juist ervoor willen kiezen om eigenrisicodrager te worden, dan is het goed om te weten dat u dit uiterlijk 13 weken vóór 1 januari 2022 moet aangeven, dus vóór 1 oktober 2021. Uw keuze moet dan bekend zijn bij de Belastingdienst.
Heeft u vragen of wilt u meer informatie over de gevolgen voor u als werkgever? Neemt u dan gerust contact met ons op. Wij helpen u graag verder.
