Bij een auto van de zaak is het van belang goed te letten op de fiscale regels. Een bijtelling voor het privégebruik van de auto ligt dan op de loer en die bijtelling wil je – indien mogelijk – graag voorkomen. Of in elk geval tot een minimum beperken. In Nederland kennen we bijtellingspercentages van 4% en 22%, waarbij een bijtelling achterwege kan blijven als aantoonbaar minder dan 500 km privé wordt gereden. Hoe zijn de regels als je in Duitsland een auto van de zaak hebt?
In Duitsland wordt maandelijks 1% van de cataloguswaarde bijgeteld voor het privégebruik van de auto. Op jaarbasis komt dat dus neer op 12%. Dat percentage ligt aanmerkelijk lager dan het Nederlandse percentage van 22%. Het percentage van 4% geldt in Nederland alleen voor volledig elektrische auto’s. Gaat het om een werknemer, dan vindt de bijtelling van 1% per maand plaats via het loon. Ondernemers betalen de bijtelling via de aangifte inkomstenbelasting.
Zowel in Nederland als in Duitsland wordt de bijtelling voor het privégebruik berekend op basis van de cataloguswaarde van de auto. Bij een Duitse auto van de zaak neemt men dan de Duitse cataloguswaarde als uitgangspunt. Deze waarde ligt doorgaans een stuk lager dan de Nederlandse cataloguswaarde. Dat verschil wordt veroorzaakt doordat men in Nederland BPM rekent over de waarde van de auto. Duitsland kent deze heffing niet, waardoor de cataloguswaarde van Duitse auto’s veel lager uitkomt.
De tarieven in de inkomstenbelasting liggen in Duitsland over het algemeen wat lager dan in Nederland. De bijtelling voor het privégebruik van de auto vindt dan ook plaats tegen een gunstiger belastingtarief. In Nederland bedraagt het toptarief 51,95% (2018) terwijl in Duitsland het maximale tarief uitkomt op 45%. Dit tarief van 45% geldt overigens pas als het inkomen uitkomt boven 260.533 euro (2018).
Als je gedeeltelijk in Duitsland en Nederland werkt, dan kun je mogelijk een salary split toepassen. Hierdoor kan het tariefsvoordeel nog verder oplopen. Het is echter wel oppassen met de bijtelling van de auto van de zaak. De Nederlandse fiscus zou dan ook een deel van de bijtelling naar zich toe willen halen, maar dan naar Nederlandse maatstaven. In een eerder artikel hebben we de salary split verder uitgewerkt.
Tot nu toe pakte de Duitse bijtelling voor het privégebruik erg gunstig uit ten opzichte van de Nederlandse regels. Er dient echter nog wel rekening te worden gehouden met de bijtelling voor woon-werkverkeer in Duitsland. Dit kan op basis van twee regelingen: maandelijks 0,03% van de cataloguswaarde voor elke kilometer woon-werkverkeer of, als je niet dagelijks woon-werkverkeer hebt: 0,002% van de cataloguswaarde per gereden woon-werkkilometer. Indien men meer dan 180 keer per jaar woon-werkverkeer aflegt, dan kun je alleen gebruik maken van de 0,03%-regeling.
De werknemer is in Duitsland overigens verplicht om maandelijks een overzicht van de kilometers aan de werkgever te verstrekken. De werkgever hoeft het overzicht niet te controleren, maar gebruikt het aantal kilometers wel voor de berekening van het loon. Vooral als de afstanden tussen woonplaats en werkplek groot zijn, kan de bijtelling voor het woon-werkverkeer roet in het eten gooien. Het is daarom raadzaam om vooraf goed te becijferen of en zo ja, welk voordeel de Duitse auto van de zaak oplevert.
De bijtelling voor het privégebruik van de auto pakt in Duitsland over het algemeen veel gunstiger uit dan in Nederland. Het voordeel neemt echter wel af naarmate de afstand tussen woon- en werkplaats groter wordt. Het is in elk geval raadzaam om een specialist in te schakelen, zodat je niet achteraf wordt geconfronteerd met een navordering.
